Verzadigde vetten

Een te hoog cholesterolgehalte kan het risico op hart- en vaatziekten vergroten.

Het verschil tussen verzadigd en onverzadigd vet wordt gemaakt op basis van de scheikundige structuur van de vetten. Bij verzadigde vetten liggen de atomen netjes en dicht naast elkaar, wat er voor zorgt dat de vetten hard en stevig zijn. De vaste structuur zorgt er ook voor dat verzadigde vetten een hoog smeltpunt hebben.

Wat zijn verzadigde vetten?

Vetten zijn altijd opgebouwd uit een combinatie van verzadigde en onverzadigde vetten. Een vet wordt verzadigd genoemd, als het overgrote deel van het vet daaruit bestaat. Dit is bijvoorbeeld het geval bij vetten van dierlijke oorsprong, welke voornamelijk uit hard verzadigd vet bestaan.

Verzadigde vetten zijn te vinden in:

• Roomboter
• Kaas
• Room
• Worst en vet vlees
• Koek & gebak (vooral als deze gemaakt zijn van roomboter)
• In snacks, zoals patat en bitterballen

De maximale inname van verzadigd vet is afhankelijk van het aantal calorieën dat je met jouw geslacht, lengte en leefstijl binnen mag krijgen. Het voedingscentrum raadt aan om niet meer dan tien procent van je dagelijkse calorie-inname uit verzadigd vet te halen. Voor vrouwen komt dit neer op ongeveer 22 gram verzadigd vet per dag, en voor mannen maximaal 28 gram. Op het etiket van een product staat aangegeven hoeveel verzadigd vet het bevat. Een pizza salami bevat bijvoorbeeld 13,6 gram verzadigd vet, een plak roombotercake 4 gram en een bereid stuk kipfilet maar 1,4 gram. De Gezondheidsraad adviseert zoveel mogelijk verzadigd vet te vervangen voor onverzadigd vet, om het risico op hart- en vaatziekten te verlagen. Dit kan bijvoorbeeld door roomboter te vervangen door smeerbare margarine, halvarine of plantaardige olie.